Hotel Princess

Plaža:
pješčana plaža, udaljena od hotela 20 m.
Sadržaj soba:
satelitska TV, klima uredjaj
Ostali sadržaji:
zatvoreni bazen, Fitnes centar, Udaljen od centra grada 200 m

Sutomore

Sutomore je najpoznatije turističko mjesto barske rivijere nastalo od ribarskog naselja prislonjenog uz dugu pješčanu plažu. Danas rspolaže brojnim hotelima, restoranima kao i vikend naseljima u zaledju. Od brojnih spomenika prošlosti najveću pažnju izaziva crkva sv. Tekle sa pravoslvnim i katoličkim oltarom i ostaci benediktinskog manastira na Ratcu.

Barska plaže

Barske plaže.

Stara maslina

Stara maslina na Mirovici predstavlja spomenik prirode koji je zakonom zaštićen 1963. godine. Stara je preko 2.000 godina i smatra se najstarijim stablom u Evropi. Obim stabla je 10m. Legenda govori da su se oko masline održavali skupovi zavađenih porodica i na tom mjestu dolazilo je do pomirenja.

Stari Bar

Stari Bar najveća urbana aglomeracija u ruševinama u Crnoj Gori. Nosilac je burne istorije i srednjevjekovnih civilizacija. Udaljen je oko 4 km. od današnjeg Bara. Smješten je na velikoj stijeni, sa tri strane zaštićen liticama, dok je duž zapadne strane obezbijeđen bedemima.U gradu se nalaze ostatci 240 zgrada u ruševinama, sa uskim krivudavim ulicama i nepravilnim trgovima. Objekti su zidani od tesanog kamena, na jedan ili više spratova.Nekoliko objekata kao što su: amam, barutana, Sat-kula nastali su u tursko doba, kao i akvadukt kojim je Stari Bar snabdijevan pitkom vodom.U gradu se nalazi i nekoliko ostataka sakralnih objekata iz srednjeg vijeka: crkva Sv. Teodore (kasnije crkva Sv. Đorđa), crkva Sv. Nikole (kasnije crkva Sv. Marka), crkva Sv. Venerande i crkva Sv. Katarine.Položaj Starog Bara pruža priliku posjetiocima da sa zidina starih bedema dožive panoramu zelenog barskog polja, novog dijela grada, luke, otvorenog mora i masiva planine Rumije. Posebnu atrakciju Starog Bara predstavlja pjaca gdje prodavci obučeni u tradicionalne nošnje ovog kraja nude kupcima domaće proizvode kao što su: agrumi, masline, barsko maslinovo ulje, sir i razne domaće rukotvorine.

Legende o vilama

Legenda o vilama, vilinim parama i vilinoj pećini
Legenda o vilama, vilinim parama i vilinoj pećini , vezana je za lokalitet Asprice, na padinama Sutormana, u kamenitoj, vodom i šumom bogatoj gori iznad Bara. Vile su živjele posvuda po planinama, a njihovo pravo sjedište bila je jedna pećina, koja se po njima i zove Vilina pećina - vrlo nepristupačna, u stijeni ispod sutormanskog vrha Lonac (1004 m n/v). Po narodnom predanju nikada niko nije uspio ući u tu pećinu osim Iva Dragišića iz Limljana (u XIX. v.) Po njegovom kazivanju nasljednicima, ka­da se spustio u pećinu pomoću konopaca pričvršćenih za stabla, u prvom dijelu pećine nalazila se okrugla kamena klesana trpeza, kamene naćve i pribor za jelo, a u drugi dio pećine nije uspio niti smio ući jer su ga vile upozorile da to ne čini kako ne bi prokletstvo palo na cijelo selo. Legenda kaže, a stanovništvo prepričava s koljena na koljeno da su lijepe i marljive vile rado pomagale osakaćenim, usamljenim i svim nesrećnim ljudima, završavajući noću poslove koje oni nisu uspijevali ili umjeli obaviti. Vile su ljudima davale savjete, korile ih i tješile, nadgledale mnogobrojne sutormanske izvore i studence, svetile se i jasnim znacima upozoravale nepoštene i neiskrene, drugovale sa čobanima i čuvale stoku. Pripovjeda se da je jedne prilike, jedna vila, pri povratku od čovjeka koji je živio sam, a ona mu pomagala u pripremanju hrane, bila viđena od strane nekih mladih seljana, zbog čega su vile, koje po narodnom vjerovanju ne smiju biti viđene ljudskim okom, danju i među narodom, odlučile da napuste taj kraj i svoju pećinu. Viđena vila tada je rekla: “Tako nam 365 sutormanskih izvora mi više ovdje mjesta nemamo!” Odlazeći vile su za sobom ostavile i svoju planinu i svoju pećinu. Ipak, nisu htjele da ih narod tog kraja pamti po zlu nego po dobrom. Odlazeći, za sobom su bacale viline pare, ostavivši u amanet da svakoga ko bude prolazio tim putem a pronađe makar jednu vilinu paru, prati sreća u životu.Nije lako uočiti i pronaći viline pare, a ni do sreće lako stići.Pored neobičnog i nezaboravnog doživljaja, izazova da se pronađe po neka vilina para, izleta u istorijiu legendi, lokalitet na kojem se nalaze viline pare i vilina pećina je vrlo atraktivan, bogat brojnim vodotocima, bujicama i izvorima koji liječe, sa vazduhom čiju vrijednost obogaćuju očuvane bukove i hrastove šume na Sutormanu.

Zastitnik grada

Zaštitnik grada Bara SVETI ĐORĐE je bio srednjevjekovni zaštitnik grada Bara. Njemu je posvećena velika katedrala sagrađena u XII vijeku.

Flora i fauna

Flora i faunaOpština Bar raspolaže sa raznovrsnom florom i faunom. Tip vegetacije koji dominira u priobalnom dijelu Balu je makija. Sjevernije, prema planinskim masivima: Sutormana, Lisinja i Rumije nalaze se mješovite hrastovo - bukove šume. Makiju barskog primorja čine: hrast crnika, lovor, mirita, žukva, oleander, glog, trnjina, drača, kostrika, asparagus itd. Citrusi (mandarina, pomorandža, limun), nar (šipak), maslina, vinova loza i smokva su karakteristične biljene kulture Bara. Turistički atraktivne su Stara maslina na Mirovici i Gingo bilboa u parku Dvorca kralja Nikole.Na teritoriji barske opštine žive razne vrste: riba, vodozemaca, ptica, sisara i atraktivni predstavnici beskičmenjaka. Najznačajniji dio Bara, po bogatoj ornitofauni je basen Skadarskog jezera. Skadarsko jezero naseljava oko 270 vrsta ptica, a posebno je značajan pelikan, kao malobrojna i rijetka ptica.Atraktivni lokaliteti koji obiluju sa divljačima (zec, lisica, vuk, jazavac, divlja svinja) su Ostros, Lisinj, Sutorman, Rumija i Sozina.Veliko bogatstvo Bara čine flora i fauna mora. U priobalnom djelu živerazne vrste: školjki, puževa, bodljokožaca, glavonošaca, rakova- koji imaju kvalitetno i zdravo meso.Barska opština je u ekološkom pogledu primjer zdrave sredine bez zagađivača i kao takva je vrlo atraktivna za razvoj raznih vrsta turizma.

Istorija Bara

Istorija Bar je drevni grad. Malo je preciznih podataka o njegovim počecima. Da je života na ovima prostorima bilo još u praistorijsko, ilirsko, grčko, rimsko doba potvrđuju arheološki nalazi značajnog obima i kvaliteta: ostatci neolitskog materijala pronađenog prilikom kopanja bunara u naselju Čeluga, neolitska sjekira iz Šušnja, Velja Mogila u šušnju, tumulusi u selu Ravanj, razne vaze crnofiguralnog stila itd.Stara maslina na Mirovici predstavlja spomenik prirode koji svjedoči da je prije više od 2000 godina bilo organizovanih naselja na ovim prostorima.Porijeklo njegovog imena različito se tumači. Grčki naziv mu je Antibareos, rimski Antibarum, slovensko ime Bar.Živio je burnu i zanimljivu, “slavnu” i tragičnu istoriju, o čemu svjedoče česta smjenjivanja osvajača i vladara.Početkom VII vijeka naseljavaju ga Sloveni. U IX vijeku bio je u rukama zetskih vladara koji su osnovali prvu slovensku državu. Prestonica kneza Vladimira bila je u Krajini (Ostros). U IX i X vijeku pripadao je vizantinskoj temi Dirahion - Prevalis. Godine 1042. oslobađa ga zetski vladar Vojislav, porazivši u čuvenoj “Barskoj bitci” na padinama Rumije, golemu vizantijsku vojsku. Sin kneza Vojislava, Mihailo je 1077. godine ovdje krunisan za kralja, dobivši kraljevske oznake od pape. Njegov sin i nasljednik Bodin gospodari Barom (oko 1082. - 1101. godine). Upornim Bodinovim zalaganjem Barska biskupija 1089. godine dobija potvrdu nadbiskupije i tada Bar postaje crkveni centar Bodinove države.Sredinom XI vijeka pripao je Duklji a poslije opet Vizantiji do 1183. godine kada je sa ostalom Zetom ušao u sastav države Nemanjića. Pod vlašću dinastije Nemanjića bio je do 1360. godine. Za to vrijeme doživljava svoj najveći procvat. Imao je gradsku autonomiju, Statut, grb, kovao je i svoj novac. Stevan Nemanja Prvovjenčani u biografiji svoga oca pominje “Slavni grad Bar” i to je prvi zapisani slovenski naziv grada.Šezdesetih godina XIV vijeka, Bar prihvata vrhovnu vlast Balšića, čija je porodica stvarala samostalnu teritoriju u oblasti Skadra. Jelena, Đurađeva udovica i Balša III Bar smatraju svojom prijestonicom.Početkom XV vijeka, počinju vremena ratova i oblasnih gospodara. Bar prelazi iz ruku u ruke: od 1404. godine Mlečana, od 1412. godine ponovo Balšića, od 1421. godine despota Stefana Lazarevića, a od 1427. godine despota Đurđa Brankovića - kada Bar ponovo biva prijestolnica Zete.Već 1443. godine, Mlečani konačno osvajaju grad sa priobalnim krajevima, oduzevši ga od Stefana Vukčića Kosače, da bi ga Turci osvojili 1571. godine pod čijom vlašću ostaje 307 godina, sve do 1878. godine, kada grad oslobađaju Crnogorci. Prilikom oslobađanja, Bar je prilično porušen. Tada se dio stanovništva preselio uz samu obalu - Pristan, gdje je i nastao Novi grad početkom XX vijeka.Ministarski savjet Knjaževine Crne Gore 1908. godine donio je odluku da se nova varoš čija je izgradnja upravo počinjala, nazove Bar.U Baru je u XII vijeku nastao čuveni “Ljetopis popa Dukljanina” ili “Barski rodoslov”, literarno-istorijski spis, najstariji dokument te vrste u kulturi Južnih Slovena. U njemu je izloženo narodno kazivanje i istorijske legende od dolaska Slovena do sredine XII vijeka, zadržavajući se najviše na prošlosti Zete.

opsti podaci

Geografski položaj Područje Bara smješteno je u jugoistočnom dijelu Crne Gore na obali Jadranskog mora i zahvata površinu od 505 km2. Dužina morske obale iznosi 46 km, od čega su 9 km plaže, a dužinom od 65 km izlazi na Skadarsko jezero.


Klima Klima Bara određena je blizinom dvije velike vodene površine (Jadransko more i Skadarsko jezero) i planinskim masivom Rumije. Odlikuje se dugim, toplim i sušnim ljetima, a blagim i kišovitim zimama. Maksimalne srednje mjesečne temperature u julu su 23,5°C, a minimalne u januaru 8,3°C. Kupališna sezona traje od sredine maja do sredine oktobra, kada temperatura vode dostiže i do 26°C.

StanovništvoNa području barske opštine živi oko 40000 stanovnika skoncentrihanih uglavnom u naseljima visokog stepena urbanizacije. Pošto su sela saobraćajno veoma pristupačna, radi se o izuzetno kultivisanom Primorsko-Jezerkom području. Ova sredina poznata je po multinacionalnoj i multikonfensionalnoj strukturi stanovništva sa izgrađenim standardima tolerancije u medju ljudskim odnosima. Dobra tradicija zajedničkog bitisanja na ovom prostoru, netipična za balkansko okruženje, nije bila pomućena ni brojnim državno političkim lomovima kroz istoriju.Zanimljivo obilježje karakteristično za stanovništvo ovoga područja je da se mikrolokaliteti međusobno razlikuju što se posebno ispoljava kroz različita folklorna obilježja. Tako, na primjer, barsko područje, ima mnoštvo narodnih nošnji kakvim se teško mogu pohvaliti ostali krajevi Crne Gore. Možda bi se, upravo kroz definiciju ''Sklad ostvaren kroz različitosti '', u najkraćem moglo okarakterisati stanovništvo barske opštine.